Verbum

бадлі́вы, -ая, -ае.

Які мае звычку бадацца.

Бадлівае цяля.

Бадлівай карове Бог рог не дае (прыказка).

|| наз. бадлі́васць, -і, ж.

бадмінтані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Ігрок у бадмінтон.

|| ж. бадмінтані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. бадмінтані́сцкі, -ая, -ае.

бадмінто́н, -а, м.

Спартыўная гульня, у якой з дапамогай ракетак перакідваецца валан цераз сетку ад аднаго іграка да другога.

|| прым. бадмінто́нны, -ая, -ае.

бады́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Тое, што і бадыль.

бады́лле, -я, н., зб.

Пруткія сцябліны пераважна аднагадовых траў.

бады́ль, -я́, мн. -і́, -ёў, м.

Звычайна сухое сцябло аднагадовай расліны.

Кукурузныя бадылі.

бае́ц, байца́, мн. байцы́, байцо́ў, м.

1. Удзельнік баёў; воін.

Бясстрашны б.

2. Радавы ваеннаслужачы, салдат.

Б. нацыянальнай арміі.

|| прым. байцо́ўскі, -ая, -ае.

ба́ечнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто расказвае байкі.

Слухаць баечніка.

|| ж. ба́ечніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

баёк, байка́, мн. байкі́, байко́ў, м.

Дэталь механізма, машыны, зброі, якая перадае ўдарнае ўздзеянне.

бажаство́, -а́, мн. бо́жаствы, -аў, н.

Стваральнік свету паводле рэлігійных уяўленняў; Бог.