Verbum

закуро́дымець гл. куродымець.

закуро́дыміцца, -млюся, -мішся, -міцца; зак.

Пакрыцца сажай, куродымам.

Шкло ў лямпе закуродымілася.

|| незак. закуро́дымлівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

закуро́дыміць гл. куродыміць.

закуро́дымлены, -ая, -ае.

Пакрыты сажай, куродымам.

Закуродымленая столь.

закуры́цца¹, -уру́ся, -у́рышся, -у́рыцца; зак.

Пакрыцца сажай, задыміцца.

Сцены закурыліся ад дыму.

|| незак. заку́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

закуры́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -у́рыцца; зак.

Пачаць курыцца (у 1 і 3 знач.).

закуры́ць¹, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак., каго-што.

Пакрыць сажай, задыміць, закуродыміць.

|| незак. заку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

закуры́ць², -уру́, -у́рыш, -у́рыць; зак.

1. што, чаго і без дап. Запаліць і пачаць курыць.

З. люльку.

2. Стаць курцом.

Ён рана закурыў.

|| незак. заку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

закурэ́лы, -ая, -ае.

Пакрыты сажай, закураны.

Закурэлыя чалеснікі.

закурэ́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́ецца; зак.

1. Задыміцца.

На пажарніку вопратка закурэлася.

2. Падняцца віхрам.

Пыл закурэўся.