Verbum

зако́скі, -сак.

Пачатак касьбы.

Учора справілі з.

зако́т, -а, М -ко́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Франтон з тонкага звычайнага часанага бярвення.

2. Абрывістае глыбокае месца ў рацэ (разм.).

Хлопчык трапіў у з. і ўтапіўся.

|| прым. зако́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Закотнае акенца.

зако́ўваць гл. закаваць.

зако́чвацца гл. закаціцца.

зако́чваць гл. закаціць.

закрада́цца і закра́двацца гл. закрасціся.

закрану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. каго-што. Даткнуцца да каго-, чаго-н. пры руху.

Куля закранула косць.

З. самалюбства (перан.).

2. перан., што. Пры размове, гутарцы спыніцца на чым-н., звярнуць увагу на што-н.

З. балючае пытанне.

|| незак. закрана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

закра́паць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; зак.

Пачаць крапаць.

Пад вечар закрапаў дожджык.

закра́са, -ы, ж.

Прыправа ў ежу.

Сала — найлепшая з. для першых страў.

Няма мяса, то і жук не з. (прыказка).

закра́сіць, -ра́шу, -ра́сіш, -ра́сіць; -ра́шаны; зак., што.

Палажыць у што-н. закрасу; заправіць.

З. капусту смятанай.

|| незак. закра́шваць, -аю, -аеш, -ае.