Verbum

прычэ́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

Павозка (або вагон, прыстасаванне), якая прычэпліваецца да самаходнага транспартнага сродку.

Трактар з прычэпам.

прычэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. гл. прычапіць.

2. перан. Зачэпка, прычына (разм.).

Знайсці прычэпку зайсці да яго.

3. перан. Тое, што і прыдзірка (разм.).

І за шчэпку знойдзеш прычэпку (прыказка).

прычэ́плівацца гл. прычапіцца.

прычэ́пліваць гл. прычапіць.

прычэ́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, які абслугоўвае прычэп.

|| ж. прычэ́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

прычэ́сванне гл. прычасацца, прычасаць.

прычэ́свацца гл. прычасацца.

прычэ́сваць гл. прычасаць.

прышвартава́цца гл. швартаваць.

прышвартава́ць гл. швартаваць.