Verbum

прыхіну́ць, -ну́, -не́ш, -не; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. Тое, што і прыхіліць.

2. каго-што. Прыкрыць, засланіць чым-н. (разм.).

П. ложак коўдрай.

|| незак. прыхіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

прыхлусі́ць, -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; -у́шаны; зак., што і без дап. (разм.).

Крыху схлусіць, расказваючы пра што-н.; прылгаць.

|| незак. прыхлу́шваць, -аю, -аеш, -ае.

прыхлы́нуць, 1 І² ас. не ўжыв., -не; зак.

Хлынуць, прыблізіцца куды-н.

Хвалі прыхлынулі.

Натоўп прыхлынуў.

Прыхлынулі думкі пра мінулае (перан.).

прыхо́д¹, -у, М -дзе, м.

1. гл. прыйсці.

2. Прыбыццё (поезда, парахода).

П. поезда.

3. Паступленне сум, тавараў, а таксама графа ў бухгалтарскіх кнігах для запісу паступленняў; проціл. расход.

П. перавышае расход.

|| прым. прыхо́дны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Прыходная квітанцыя.

Прыходная каса.

прыхо́д², -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Абшчына вернікаў, якая належыць да адной царквы (у 2 знач.).

Ён не тутэйшага прыхода.

|| прым. прыхо́дскі, -ая, -ае.

Прыходская школа.

прыхо́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; незак., што.

Запісваць у прыход¹ (у 3 знач.).

|| зак. запрыхо́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны і апрыхо́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; -даваны.

прыхо́дзіцца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; незак.

1. гл. прыйсціся.

2. каму. Быць з кім-н. у якой-н. роднасці.

Ён мне прыходзіцца дзядзькам.

прыхо́дзіць гл. прыйсці.

прыхо́жая, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

Тое, што і пярэдняя.

Распрануцца ў прыхожай.

прыхо́пліваць гл. прыхапіць.