Verbum

прытаргава́ць гл. таргаваць.

прытармазі́ць, -мажу́, -мо́зіш, -мо́зіць; -мо́жаны; зак., што і без дап.

Трохі затармазіць.

П. на скрыжаванні дарог.

|| незак. прытармо́жваць, -аю, -аеш, -ае.

прытаро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (спец.).

Прывязаць рамянямі, тарокамі (да сядла).

|| незак. прытаро́чваць, -аю, -аеш, -ае.

прытаўчы́, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак.

1. што і чым. Прыправіць затаўкай.

П. боршч салам.

2. каго. Збіць, пабіць; дабіць (разм.).

Прытаўклі небараку да паўсмерці.

|| незак. прыто́ўкваць, -аю, -аеш, -ае.

прытвары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.

Прыняць на сябе які-н. выгляд з мэтай увесці ў зман.

П. глухім.

|| незак. прытвара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

прытво́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уваходнае памяшканне з заходняга боку царквы.

У прытворы храма.

прытво́рны, -ая, -ае.

Які падманна выдаецца за сапраўднае, шчырае.

П. смех.

Прытворная сур’ёзнасць.

Прытворна (прысл.) згадзіцца.

|| наз. прытво́рнасць, -і, ж.

прытво́рства, -а, н.

Паводзіны таго, хто прытвараецца.

прытво́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які прытвараецца.

|| ж. прытво́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. прытво́ршчыцкі, -ая, -ае.

прыткну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. да каго-чаго. Злёгку дакрануцца да каго-, чаго-н.

П. да пляча.

2. Прымасціцца, прысесці дзе-н. (разм.).

П. на краі канапы.

3. перан. Уладкавацца, трапіць на службу, на працу і пад. (разм.).

П. ў канцылярыю.

|| незак. прытыка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.