Verbum

трысце́н, -а, мн. -ы, -аў, м. і трысце́нь, -я, мн. -і, -яў, м.

Прыбудова да хаты і пад. з трох сцен.

трысцё, -я́, н., зб.

Трыснёг.

Рэчка зарасла трысцём.

трысці́на, -ы, мн. -ы, -ці́н, ж.

Сцябло трыснягу.

трысця́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства злакаў, якая расце на балотах і берагах вадаёмаў і нагадвае трыснёг.

трыто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Хвастатае земнаводнае сямейства саламандраў, падобнае на яшчарку.

трыумвіра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Пагадненне трох асоб для сумеснай дзейнасці, звычайна палітычнай ці ваеннай.

Ваенны т.

трыу́мф, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. У Старажытным Рыме: урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў сувязі з дасягнутай перамогай.

2. Наогул выдатны поспех, бліскучая перамога ў чым-н.

Т. балета.

|| прым. трыумфа́льны, -ая, -ае.

трыумфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.

Радавацца, весяліцца з прычыны перамогі над кім-н., поспеху ў чым-н.

трыумфа́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пераможца, той, каго сустракаюць з трыумфам.

|| прым. трыумфа́тарскі, -ая, -ае.

трыціка́ле, нескл., н.

Збожжавая культура, якая з’яўляецца гібрыдам пшаніцы і жыта.