Verbum

прымяншэ́нне гл. прыменшыць.

прымяня́льны, -ая, -ае.

Такі, які можна прымяняць.

П. метад.

|| наз. прымяня́льнасць, -і, ж.

прымяра́ць гл. прымераць.

прымярза́нне гл. прымерзнуць.

прымярза́ць гл. прымерзнуць.

прымярко́ўвацца гл. прымеркавацца.

прымярко́ўваць гл. прымеркаваць.

прымя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; -мя́ты; зак., каго-што.

Прыціснуўшыся зверху, трохі змяць.

П. траву.

|| незак. прыміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

прымяча́ць гл. прымеціць.

прымяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -мяша́ны; зак.

1. што і чаго. Дадаць, змешваючы.

П. саломы ў гліну.

2. Ублытаць, уцягнуць дарэмна (разм.).

Навошта вы мяне прымяшалі да гэтай справы?

|| незак. прыме́шваць, -аю, -аеш, -ае.