закі́нуць, -ну, -неш, -не; закі́нь; -нуты; зак.
1. каго-што. Кінуць куды-н. або далёка.
З. мяч у сетку.
З. вуду (таксама перан.: паспрабаваць папярэдне разведаць што-н. намёкам, пытаннямі; разм.).
2. што. Падняўшы, надаць чаму-н. іншае становішча.
З. нагу за нагу.
З. стрэльбу за плячо.
3. перан., каго-што. Даставіць куды-н.
З. прадукты на дачу.
З. дэсант у тыл ворага.
4. каго-што. Перастаць займацца кім-, чым-н., пакінуць каго-, што-н.
З. вучобу.
З. гаспадарку.
◊
Закінуць слова або слоўца (разм.) — пахадайнічаць за каго-н., аказаць падтрымку.
Як за сябе закінуць (разм.) — хутка і многа з’есці, выпіць.
|| незак. закіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і закі́дваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. за́кід, -у, М -кідзе, м. (да 1—3 знач.).
закіпе́ць², -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; зак.
Пачаць кіпець.
Вада закіпела.
закіпяці́цца гл. кіпяціцца.
закіпяці́ць гл. кіпяціць.
за́кіс, -у, м. (спец.).
У хіміі: ніжэйшая ступень акіслення элемента.
З. медзі.
|| прым. за́кісны, -ая, -ае.
закі́слы, -ая, -ае.
1. Які закіс.
З. булён.
2. Занадта кіслы (разм.).
З. квас.
закі́снуць, -ну, -неш, -не; закі́с, -сла; -ні; зак.
Стаць кіслым.
Цеста закісла.
З. у адзіноце (перан.; разм.).
|| незак. закіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. закіса́нне, -я, н.
закітава́ць гл. кітаваць.
закла́д, -у, М -дзе, м.
1. Аддача (рэчы, маёмасці) у забеспячэнне абавязацельстваў, у пазыку.
Узяць грошы пад з.
Дакумент у закладзе.
2. Рэч, грошы, на якія паспрачаліся.
Выйграць з.
Ісці ў з. або біцца аб з. (перан.: спрачацца на грошы або што-н. іншае).
|| прым. закладны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).