Verbum

за́кід, -у, М -кідзе, м.

1. гл. закінуць.

2. мн. -ы, -аў. Напамінанне, лёгкі папрок.

Зрабіць з. каму-н.

закі́дацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Пачаць кідацца.

З. ў роспачы.

З. гразёю.

закіда́цца гл. закінуцца.

закі́даць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што, чым.

Кідаючы, запоўніць, пакрыць, засыпаць.

З. яму ламаччам.

З. прамоўцу пытаннямі (перан.).

|| незак. закі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

закіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. закінуць.

2. Намякаць на што-н. (разм.).

Я ведаю, куды ты закідаеш.

закі́двацца гл. закінуцца.

закі́дваць¹ гл. закідаць.

закі́дваць² гл. закінуць.

закілза́ць гл. кілзаць.

закі́нуцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -нецца; зак.

1. Згубіцца, зваліўшыся куды-н., за што-н. (разм.).

Ножык кудысьці закінуўся.

2. Адкінуцца назад.

Галава закінулася.

|| незак. закіда́цца, -а́ецца і закі́двацца, -аецца.