Verbum

прывязны́, -а́я, -о́е.

Які мае прыстасаванне для прывязвання, такі, які можна прывязаць.

Прывязныя лыжы.

пры́вязь, -і, мн. -і, -ей, ж.

У спалучэннях: на прывязі, на прывязь, з прывязі і пад.: тое, чым хто-н. прывязаны (рэмень, ланцуг і пад.).

Трымаць сабаку на прывязі.

Хадзіць на прывязі.

прывярзці́ся гл. вярзціся.

прывясло́ўваць гл. прывеславаць.

прыгавары́ць, -ару́, -о́рыш, -о́рыць; -о́раны; зак., каго (што) і да чаго.

Вынесці абвінаваўчы прыгавор каму-н.

П. да турэмнага зняволення.

|| незак. прыгаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.

прыгаво́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашэнне, вынесенае судом пасля разбору судовай справы.

Абвінаваўчы п.

Апраўдальны п.

П. абскарджанню не падлягае.

2. перан. Увогуле пастанова, рашэнне, меркаванне з ацэнкай чаго-н.

Суровы п. гісторыі.

прыгаво́рваць¹, -аю, -аеш, -ае; незак.

Гаварыць, робячы што-н., суправаджаць што-н. словамі.

Біць і п.

прыгаво́рваць² гл. прыгаварыць.

прыгаво́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Вострыя, забаўныя словы, словазлучэнні, якія ўстаўляюцца ў гаворку.

Гаварыць з прыгаворкамі.

прыгада́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; зак.

Прыйсці на памяць, успомніцца.

Прыгадалася далёкае мінулае.

|| незак. прыга́двацца, -аецца.