Verbum

бестурбо́тны, -ая, -ае.

Тое, што і бесклапотны.

|| наз. бестурбо́тнасць, -і, ж.

бестэрміно́вы, -ая, -ае.

Які не абмежаваны тэрмінам.

Б. пашпарт.

Бестэрміновае карыстанне.

|| наз. бестэрміно́васць, -і, ж.

бесхара́ктарны, -ая, -ае.

Бязвольны, які лёгка паддаецца чужому ўздзеянню.

Бесхарактарная асоба.

|| наз. бесхара́ктарнасць, -і, ж.

бесхрыбе́тны, -ая, -ае (разм.).

1. Які не мае хрыбта, пазваночніка.

2. перан. Які не мае цвёрдага характару, пэўнай лініі паводзін; беспрынцыповы.

|| наз. бесхрыбе́тнасць, -і, ж.

бесцырымо́нны, -ая, -ае.

Які выходзіць за межы ветлівасці, не прытрымліваецца агульнапрынятых норм паводзін; развязны.

|| наз. бесцырымо́ннасць, -і, ж.

бесчалаве́чны, -ая, -ае.

Які не мае літасці, жорсткі, люты.

Бесчалавечныя адносіны.

|| наз. бесчалаве́чнасць, -і, ж.

бетанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак., што.

Запаўняць, пакрываць бетонам.

|| зак. забетанава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.

|| наз. бетанава́нне, -я, н.

бето́н, -у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з сумесі цэменту, вады і іншых запаўняльнікаў, які цвярдзее пасля ўкладкі.

|| прым. бето́нны, -ая, -ае.

бетонамяша́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Машына для перамешвання сумесі пры вырабе бетону.

бето́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Дарога, пляцоўка і пад., пакрытая бетонам.