Verbum

забаранава́ць гл. баранаваць.

забарані́ць, -раню́, -ро́ніш, -ро́ніць; -ро́нены; зак.

1. каму што або з інф. Не дазволіць што-н. рабіць.

З. курэнне.

З. ірваць кветкі на клумбах.

2. што. Прызнаўшы грамадска шкодным, непатрэбным, не дапусціць да прымянення, карыстання.

З. прапаганду вайны.

З. азартныя гульні.

|| незак. забараня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. забаро́на, -ы, ж.

забаро́нны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца забаронай, забяспечвае забарону.

Забаронныя меры.

Забаронная зона.

|| наз. забаро́ннасць, -і, ж.

забарса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. што.

Працягнуць аборы ў вушкі лапця.

за́барсні, -яў, адз. за́барсня, -і, ж. (гіст.).

Вяровачныя петлі, пры дапамозе якіх лапаць прымацоўваецца да нагі.

|| прым. за́барсневы, -ая, -ае.

забарыкадава́цца гл. барыкадаваць.

забарыкадава́ць гл. барыкадаваць.

забастава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; зак.

Аб’явіць забастоўку, пачаць баставаць.

забасто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Арганізаванае масавае спыненне работы на прадпрыемстве з мэтай дабіцца выканання якіх-н. патрабаванняў; стачка.

Усеагульная з.

Аб’явіць забастоўку.

|| прым. забасто́вачны, -ая, -ае.

З. камітэт.

забасто́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Удзельнік забастоўкі.

|| ж. забасто́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. забасто́ўшчыцкі, -ая, -ае (разм.).