Verbum

задуме́нны, -ая, -ае.

Паглыблены ў думкі, разважанні; задумлівы.

З. выгляд.

|| наз. задуме́ннасць, -і, ж.

заду́млівы, -ая, -ае.

Тое, што і задуменны.

|| наз. заду́млівасць, -і, ж.

задурма́ніць гл. дурманіць.

задуры́ць гл. дурыць.

задушы́цца, -ушу́ся, -у́шышся, -у́шыцца; зак.

1. гл. душыць¹.

2. Памерці ад недахопу паветра, ад дыму, газу і пад.

|| незак. заду́швацца, -аюся, -аешся, -аецца.

задушы́ць гл. душыць¹.

задыме́ць¹, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Пацямнець ад дыму, сажы; задыміцца¹.

Столь у лазні задымела.

задыме́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; зак.

Пачаць дымець; задыміць².

задымі́цца¹, -ымлю́ся, -ы́мішся, -ы́міцца; зак.

Пацямнець ад дыму, сажы; задымець¹.

Каля такой работы скора задымішся.

Столь задымілася.

задымі́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -ы́міцца; зак.

Пачаць дыміцца.