Verbum

за́дні, -яя, -яе.

Які знаходзіцца ззаду, накіраваны назад.

Заднія ногі каня.

Задняе кола.

З. ход (ход назад). Заднім днём (больш раннім, чым было на самой справе).

◊

Без задніх ног (разм.) — пра вялікую стомленасць.

Заднім розумам моцны (разм.) — пра непрадбачлівага, някемлівага чалавека.

за́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Частка абутку над абцасам, якая ахоплівае пяту.

2. Дэкарацыя на заднім плане сцэны (спец.).

задо́брыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што).

Выклікаць у каго-н. прыхільнасць да сябе падарункамі, паслугамі і пад.

|| незак. задо́брываць, -аю, -аеш, -ае.

задо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

Задняя частка якога-н. прадмета (звычайна пра павозку, мэблю).

Сесці ў задку калёс.

Цялячы з.

задо́рваць гл. задарыць.

задо́ўга, прысл.

За многа часу перад чым-н., да чаго-н.

З. да пачатку заняткаў.

задо́ўгі, -ая, -ае (разм.).

1. Даўгаваты, даўжэйшы, чым трэба.

Задоўгая вяроўка.

2. Занадта доўгі ў часе.

З. тэрмін.

задра́іць, -а́ю, -а́іш, -а́іць; -а́ены; зак., што (спец.).

Наглуха зачыніць.

З. люкі.

|| незак. задра́йваць, -аю, -аеш, -ае.

задрама́ць, -рамлю́, -рэ́млеш, -рэ́мле; -рамі́; зак.

Заснуць лёгкім сном, прыдрамнуць.

задрапірава́цца гл. драпіраваць.