Verbum

задзі́рына, -ы, мн. -ы, -рын, ж.

Задранае месца на гладкай паверхні.

Дошка з задзірынамі.

задзі́рынка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Тое, што і задзірына.

◊

Ні сучка ні задзірынкі (разм.) — вельмі гладка, без перашкод.

задзі́рысты, -ая, -ае.

Схільны, ахвочы да боек, сварак або які выражае задзірыстасць.

З. позірк.

З. характар.

|| наз. задзі́рыстасць, -і, ж.

задзьму́хаць¹, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Дзьмухаючы, затушыць.

З. лямпу.

|| незак. задзьму́хваць, -аю, -аеш, -ае.

задзьму́хаць², -аю, -аеш, -ае; зак.

Пачаць дзьмухаць.

задзьму́ць, -му́, -ме́ш, -ме́; -мём, -мяце́, -му́ць; -мі́; -му́ты; зак., што.

1. Дзьмучы, затушыць.

2. Пачаць дзьмуць.

Задзьмуў вецер.

|| незак. задзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

задзяўбці́, -дзяўбу́, -дзяўбе́ш, -дзяўбе́; -дзяўбём, -дзеўбяце́, -дзяўбу́ць; -дзёўб, -дзяўбла́, -ло́; -дзяўбі́; -дзяўба́ны; зак., каго.

1. Забіць, прыбіць ударамі дзюбы.

Каршун задзёўб курыцу.

2. Пачаць дзяўбці.

|| незак. задзёўбваць, -аю, -аеш, -ае.

задне...

Першая састаўная частка складаных прыметнікаў у знач. задні, напр.: заднепаднябенны, заднеязычны.

заднепаднябе́нны, -ая, -ае.

У фанетыцы: які вымаўляецца пры ўдзеле задняй спінкі языка, якая паднімаецца да задняй часткі паднябення.

Заднепаднябенныя зычныя.

заднеязы́чны, -ая, -ае.

Тое, што і заднепаднябенны.