Verbum

задзе́рціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзярэ́цца; -дзёрся, -дзе́рлася; зак. (разм.).

Тое, што і задрацца (у 1 і 2 знач.).

|| незак. задзіра́цца, -а́ецца.

задзёр, -у, м.

Запальчывасць, гнеўнасць.

◊

Ісці на задзёр (разм.) — весці сябе задзірліва, абуральна.

задзёўбваць гл. задзяўбці.

задзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. задзьмуць.

2. Пра вецер, мяцеліцу: дзьмуць, пранікаючы куды-н.

Часам у вокны задзімаў вецер.

задзі́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -дзі́р (разм.).

Завадатар сварак, боек, забіяка.

задзіра́ка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ра́цы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -ра́к (разм.).

Тое, што і задзіра.

задзіра́цца гл. задрацца, задзерціся.

задзіра́ць гл. задраць, задзерці.

задзірване́ць гл. дзірванець.

задзі́рлівы, -ая, -ае.

Тое, што і задзірысты.

|| наз. задзі́рлівасць, -і, ж.