Verbum

цыні́чны, -ая, -ае.

Поўны цынізму, бессаромны.

Ц. жэст.

|| наз. цыні́чнасць, -і, ж.

цы́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

Травяністая дэкаратыўная расліна сямейства складанакветных з буйнымі яркімі кветкамі.

Расквітнелі цыніі і флоксы.

|| прым. цы́ніевы, -ая, -ае.

цынк, -у, м.

Хімічны элемент, коўкі метал сінявата-белага колеру.

|| прым. цы́нкавы, -ая, -ае.

цынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што (спец.).

Пакрываць слоем цынку паверхню металічных вырабаў для аховы ад карозіі.

|| зак. ацынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. цынкава́нне, -я, н.

цынкагра́фія, -і, ж.

1. Выраб фотамеханічным спосабам цынкавых клішэ для друку.

2. Прадпрыемства або цэх па вырабе такіх клішэ.

|| прым. цынкаграфі́чны, -ая, -ае.

цынкі́т, -у, М -кі́це, м.

Мінерал чырвонага колеру, цынкавая руда, якая служыць для атрымання цынку.

|| прым. цынкі́тны, -ая, -ае.

цыно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж.

Шчыльная плеценая рагожа з якога-н. грубага матэрыялу (лыка, трыснягу і пад.).

|| прым. цыно́вачны, -ая, -ае.

цыну́бель, -я, мн. -і, -яў, м.

Гэбель з зубчастым жалязкам, прызначаны для нанясення шурпатасці на драўляныя часткі пры склейванні.

|| прым. цыну́бельны, -ая, -ае.

цы́пель, -я, мн. -і, -яў, м.

Востры, у форме кліна выступ на чым-н.

Ц. ключа.

|| прым. цы́пельны, -ая, -ае.

цы́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж. (разм.).

Курыца.

|| памянш.-ласк. цы́пачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.