Verbum

трыто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Хвастатае земнаводнае сямейства саламандраў, падобнае на яшчарку.

трыумвіра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

Пагадненне трох асоб для сумеснай дзейнасці, звычайна палітычнай ці ваеннай.

Ваенны т.

трыу́мф, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. У Старажытным Рыме: урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў сувязі з дасягнутай перамогай.

2. Наогул выдатны поспех, бліскучая перамога ў чым-н.

Т. балета.

|| прым. трыумфа́льны, -ая, -ае.

трыумфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; незак.

Радавацца, весяліцца з прычыны перамогі над кім-н., поспеху ў чым-н.

трыумфа́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Пераможца, той, каго сустракаюць з трыумфам.

|| прым. трыумфа́тарскі, -ая, -ае.

трыціка́ле, нескл., н.

Збожжавая культура, якая з’яўляецца гібрыдам пшаніцы і жыта.

трыццацігадо́вы, -ая, -ае.

1. гл. трыццацігоддзе.

2. Які праіснаваў трыццаць гадоў.

трыццаціго́ддзе, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Прамежак часу ў трыццаць гадоў.

2. чаго. Гадавіна чаго-н., што адбылося трыццаць гадоў таму назад.

Т. перамогі.

|| прым. трыццацігадо́вы, -ая, -ае.

тры́ццаць, -ццаці, Т -ццаццю́, ліч. кольк. Лік і колькасць 30.

Т. крокаў.

|| парадк. трыцца́ты, -ая, -ае.

трыя́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, трыя́д, ж.

Адзінства, якое ўтвараецца трыма асобнымі членамі, часткамі.