Verbum

цюфя́к, -4, мн. -і, -о́ў, м. (спец.).

Гнуткае пакрыццё каля мастоў, плацін для засцярогі рэчышча ракі і берагоў ад размыву.

цюхця́й, -яя́, мн. -яі, -яёў, м. (разм., неадабр.).

Непаваротлівы, няспрытны, абыякавы да ўсяго чалавек; няўклюда.

|| ж. цюхця́йка, -і, ДМ -йцы, мн. -і, -я́ек.

|| прым. цюхця́йскі, -ая, -ае.

цю́целька, -і, ж.

У выразе: цюцелька ў цюцельку — зусім дакладна, кропля ў кроплю.

цю́цька, -і, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Сабака.

Выскаленая пыса цюцькі.

2. Ужыв. як лаянкавае слова.

Гэта не пан, а ц., якіх свет не бачыў.

цюцюпа́н, -у, м.

Лугавая ці палявая расліна сямейства складанакветных з кветкамі, падобнымі на рамонак.

|| прым. цюцюпа́навы, -ая, -ае.

цю-цю́ выкл., у знач. вык. (разм., жарт).

Ужыв. для абазначэння прапажы, знікнення чаго-н.

Грошыкі твае цю-цю!