Verbum

зы́знуць, -ну, -неш, -не; зыз, -зла; -ні; незак. (разм.).

Ацякаць, набракаць.

Рукі зызнуць.

зык, зы́ку, мн. -і, -аў, м.

Рэзкі адрывісты гук, выкрык.

Аднекуль даносіўся трывожны з.

зы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Голасна і рэзка, адрывіста крыкнуць, закрычаць.

2. Утварыць рэзкі, моцны гук.

|| незак. зы́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зы́канне, -я, н.

зымправізава́ць гл. імправізаваць.

зына́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак. (разм.).

Тое, што і перайначыцца.

|| незак. зына́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

зына́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і перайначыць.

|| незак. зына́чваць, -аю, -аеш, -ае.

зыр, -у, м.

У выразе: на зыры́ (разм.) —

1) на адкрытым узвышаным месцы.

Стаяць на зыры;

2) на быстрыні, на хуткім цячэнні ракі.

зыра́не, -ра́н, адз. -ра́нін, -а, м.

Ранейшая назва народа комі.

|| ж. зыра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. зыра́нскі, -ая, -ае.

зы́ркі, -ая, -ае.

Яркі, асляпляльны.

Зыркае полымя.

Зырка (прысл.) гарэць.

|| наз. зы́ркасць, -і, ж.

зыхо́д, -у, М -дзе, м.

Завяршэнне, канец; вынік чаго-н.

Ноч была на зыходзе.

На зыходзе жыцця.

З. спаборніцтва.