знакамі́ты, -ая, -ае.
Шырокавядомы, славуты.
З. горад.
|| наз. знакамі́тасць, -і, ж.
знамяна́льны, -ая, -ае.
1. Важны, значны.
Знамянальныя падзеі.
Знамянальная дата.
2. У мовазнаўстве: які мае самастойнае значэнне; проціл. службовы.
Знамянальныя часціны мовы.
|| наз. знамяна́льнасць, -і, ж.
зна́ны, -ая, -ае (разм.).
1. Вядомы, славуты.
З. ў краіне чалавек.
2. Знаёмы, пазнаны ў мінулым.
Знаныя дарогі.
|| наз. зна́насць, -і, ж. (да 1 знач.).
знаро́к, прысл.
З якой-н. мэтай, з пэўнымі намерамі.
З. папярэдзіў.
Як з. (нібы назло).
знасі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., зно́сіцца; зак.
Стаць непрыгодным ад доўгай носкі ці работы.
Боты знасіліся.
Поршні знасіліся.
Арганізм знасіўся (перан.: дачасна састарыўся, аслабеў).
|| незак. зно́швацца, -аецца.
|| наз. знос, -у, м. і зно́шванне, -я, н.
Знос аўтапакрышак.
Няма зносу чаму-н. або не ведае зносу што-н. (доўга не зношваецца; разм.). Працаваць на знос (перан.). Зношванне арганізма (перан.).
знасі́ць¹, знашу́, зно́сіш, зно́сіць; зно́шаны; зак., што.
Доўгай носкай зрабіць непрыгодным.
З. сукенку.
◊
Не знасіць галавы каму (разм.) — не мінуць пакарання, не ўцалець, загінуць з-за сваёй неасцярожнасці, свавольства і пад.
|| незак. зно́шваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зно́шванне, -я, н.
знасі́ць², знашу́, зно́сіш, зно́сіць; зно́шаны; зак., каго-што.
Занесці куды-н. і прынесці назад.
З. дзіця да ўрача.
зна́тнасць, -і, ж. (уст.).
Прыналежнасць да знаці, становішча знатнага (у 2 знач.) чалавека.
зна́тны, -ая, -ае.
1. Вядомы, славуты.
Знатныя людзі краіны.
З. пчаляр.
2. Які належыць да знаці (уст.).
З. род.
знато́к, -така́, мн. -такі́, -тако́ў, м.
Той, хто валодае вялікімі ведамі ў чым-н., тонкім разуменнем чаго-н.