Verbum

звярста́ць гл. вярстаць.

звяру́га, -і, М -ру́зе, мн. -і, -аў, м. (разм.).

1. Вялікі страшны звер.

2. Тое, што і звер (у 2 знач.).

звяры́на, -ы, ж. (разм.).

Вялікі звер; звяруга.

звяры́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Прыстасаванае месца, дзе трымаюць звяроў для паказу.

Перасоўны з.

звяры́ны, -ая, -ае.

1. гл. звер.

2. перан. Вельмі моцны (пра што-н. цяжкае або жорсткае, лютае).

Звярыная нянавісць.

звярэ́дзіць гл. вярэдзіць.

звярэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

Даходзіць да шаленства, станавіцца зверам (у 2 знач.).

З набліжэннем нашых войск акупанты звярэлі.

|| зак. азвярэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; наз. азвярэ́нне, -я, н.

згаблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.

Габлюючы, зняць, счысціць.

З. няроўнасці.

|| незак. згаблёўваць, -аю, -аеш, -ае.

згавары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак., з кім.

1. Дамовіцца адносна якіх-н. дзеянняў.

З. пайсці ў ягады.

2. Дасягнуць узаемнага разумення, пагаднення ў размове.

З табой не згаворышся.

|| незак. згаво́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

згаво́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Узаемная дамоўленасць, узаемнае пагадненне.

Усе сабраліся на мітынг без згавору.