Verbum

звіхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што (разм.).

Тое, што і вывіхнуць.

Ён звіхнуў нагу.

зві́цца, саўю́ся, саўе́шся, саўе́цца; саўёмся, саўяце́ся, саўю́цца; звіўся, звіла́ся, -ло́ся; звіся; зак.

Скруціцца ў клубок, кальцо.

Змяя звілася ў клубок.

|| незак. звіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

звіць гл. віць.

звод¹, -у, М -дзе, м. (разм.).

Выміранне, знікненне каго-, чаго-н.

Здавалася, што ніколі не будзе зводу такім магутным дрэвам.

звод², -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Зведзеныя ў адно цэлае і размешчаныя ў пэўнай паслядоўнасці звесткі, матэрыялы, тэксты.

З. законаў.

2. Выпуклае або крывалінейнае перакрыцце, якое злучае сцены, апоры якога-н. збудавання.

Каменны з.

Гатычны з.

зво́ддалеку, прысл.

З далёкай адлегласці.

Назіраць з.

З. ад жыллёвых будынкаў.

зво́ддаль, прысл.

Тое, што і зводдалеку.

зво́дзіцца гл. звесціся.

зво́дзіць гл. звесці.

зво́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Дакумент, запіска, у якой зведзены разам якія-н. звесткі, даныя.

Аператыўная з.

З. аб ходзе сяўбы.

З. надвор’я.