Verbum

гры́ва, -ы, мн. -ы, грыў, ж.

Доўгія валасы на шыі некаторых жывёл.

Конская г.

грыва́сты, -ая, -ае (разм.).

3 вялікай грывай.

гры́жа, -ы, мн. -ы, грыж, ж.

1. Хвароба, звязаная з выпадзеннем часткі якога-н. унутранага органа за межы поласці, у якой ён знаходзіцца.

2. Выпучаны такім чынам орган.

|| прым. гры́жавы, -ая, -ае.

гры́злі, нескл., м.

Паўночнаамерыканскі буры мядзведзь.

грызня́, -і́, ж.

1. Бойка паміж жывёламі.

Г. сабак.

2. перан. Жорсткая сварка, спрэчка.

Кожны вечар у хаце пачыналася г.

грызу́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Млекакормячае атрада грызуноў з доўгімі моцна развітымі пярэднімі зубамі.

Вавёрка адносіцца да грызуноў.

гры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; грыз, -зла; -зі́; незак.

1. каго-што. Кусаць зубамі што-н. цвёрдае.

Г. морквіну.

Г. костку.

2. перан., каго (што). Пастаянна папракаць, прыдзірацца, сварыцца.

3. перан. Не даваць спакою, мучыць.

Мяне грызе пакутлівая думка.

|| зак. разгры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; разгры́з, -зла; -зі́; -ы́зены (да 1 знач.).

|| аднакр. грызану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́; -ну́ць; -ні́.

|| наз. грызе́нне, -я, н.

гры́зціся, -зу́ся, -зе́шся, -зе́цца; -зёмся, -зяце́ся, -зу́цца; гры́зся, -злася; -зі́ся; незак.

1. Кусаць адзін аднаго зубамі (пра жывёл).

Сабакі грызуцца.

2. перан. Сварыцца, лаяцца адзін з адным (разм.).

Яны грызуцца паміж сабой.

|| зак. пагры́зціся, -зу́ся, -зе́шся, -зе́цца; -зёмся, -зяце́ся, -зу́цца; -зі́ся.

грылья́ж, -у, м.

Гатунак шакаладных цукерак з пражанымі арэхамі і цукрам.

|| прым. грылья́жны, -ая, -ае.

грым, -у, м.

1. Афармленне твару артыста для пэўнай ролі з дапамогай фарбаў наклеек, накладак.

Іграць без грыму.

2. Спецыяльныя фарбы, накладкі і інш., якія ўжыв. для такога афармлення.

Зняць г.