Verbum

звалі́цца¹, -алю́ся, -а́лішся, -а́ліцца; зак.

1. гл. валіцца.

2. Захварэўшы, злегчы ў ложак (разм.).

Доўгі час дрэнна адчуваў сябе і, нарэшце, зваліўся.

◊

Гара з плячэй звалілася (разм.) — пра вызваленне ад вялікіх клопатаў, цяжкіх перажыванняў.

|| незак. зва́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

звалі́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., зва́ліцца; зак.

Атрымацца ў выніку валення (пра вырабы з воўны).

Сукно добра звалілася.

звалі́ць¹ гл. валіць¹.

звалі́ць² гл. валіць².

зва́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Месца, куды выкідаюць, звальваюць што-н.

Вывезці смецце на звалку.

|| прым. зва́лачны, -ая, -ае.

звальне́нне гл. звольніцца.

звальня́цца гл. звольніцца.

звальня́ць гл. звольніць.

зваля́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -я́ецца; зак.

Застаўшыся нявыкарыстаным, прыйсці ў непрыгоднасць.

Кофта так і звалялася.

звана́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто звоніць у царкоўныя званы.

|| прым. звана́рскі, -ая, -ае.