Verbum

затупі́ць гл. тупіць.

зату́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зату́х, -хла; зак.

1. Перастаць гарэць, патухнуць.

Агонь затух.

Спрэчкі затухлі (перан.: спыніліся).

2. Слабеючы, перастаць вагацца, заціхнуць, спыніцца.

Ваганні глебы затухлі.

|| незак. затуха́ць, -а́е.

затушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; зак., што.

1. гл. тушаваць.

2. перан. Зрабіць менш выразным, прыметным, згладзіць.

З. супярэчнасці.

|| незак. затушо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

затушы́ць гл. тушыць¹.

за́тхлы, -ая, -ае.

1. З пахам сырасці, гнілі, застаялы, заляжалы.

Затхлая вада.

Затхлая мука.

2. перан. Косны, пазбаўлены жывых, жыццёвых інтарэсаў.

Затхлае асяроддзе.

|| наз. за́тхласць, -і, ж.

затхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Задыхнуцца ад недахопу паветра.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Сапсавацца, стаць затхлым ад недахопу паветра (разм.).

Мяса затхнулася.

|| незак. затыха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

затыка́цца гл. заткнуцца.

затыка́ць гл. заткнуць.

заты́м, прысл.

1. Пасля гэтага, потым.

Зрабі, а з. хваліся.

2. У складзе злучніка мэты «затым каб».

Прыйшоў з., каб пагаварыць.

3. У складзе злучніка прычыны «затым што».

Адзінота мяне радавала яшчэ і з., што хацелася спакойна думаць.

затынкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; зак., што.

Пакрыць тынкам.

|| незак. затынко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.