Verbum

бяро́ста, -ы, ДМ -сце, ж.

Верхні слой бярозавай кары.

Абдзерці бяросту.

|| прым. берасто́вы, -ая, -ае, бяро́ставы, -ая, -ае і берасця́ны, -ая, -ае.

○

Берасцяная грамата — старажытныя пісьмы і дакументы на бяросце.

бярэ́знік, -у, м., зб.

Бярозавы лес.

Малады б.

бярэ́мя, -я, мн. -і, -яў, н.

Такая колькасць чаго-н. (дроў, саломы і інш.), што можна абхапіць абедзвюма рукамі і панесці; ахапак.

Б. дроў.

бяс... (гл. бес...), прыстаўка.

Ужыв. замест «бес...» у першым складзе перад націскам, напр.: бяссонніца, бяссэнсіца.

бясе́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Збор гасцей з пачастункам, а таксама ўдзельнікі такога збору.

Балявала ўся б.

|| прым. бясе́дны, -ая, -ае.

Б. стол.

Бяседныя госці.

бяска́рны, -ая, -ае.

Які застаўся без пакарання.

Бяскарная правіннасць.

|| наз. бяска́рнасць, -і, ж.

бяскве́ткавыя, -ых.

Расліны, у якіх не бывае кветак і насення і якія размнажаюцца спорамі.

бяскла́савы, -ая, -ае.

Які не падзяляецца на грамадскія класы.

Бяскласавае грамадства.

|| наз. бяскла́савасць, -і, ж.

бяско́лерны, -ая, -ае.

1. Які не мае колеру.

Бясколерная вадкасць.

2. перан. Нічым не адметны, невыразны.

Б. твар.

|| наз. бяско́лернасць, -і, ж.

бяско́нцасць, -і, ж.

1. гл. бясконцы.

2. Уяўная велічыня, большая за ўсякую зададзеную (спец.).