Verbum

заручы́цца¹, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., чым.

Загадзя забяспечыць сабе чыю-н. падтрымку, дапамогу.

З. падтрымкай сябра.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

заручы́цца², -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., з кім і без дап.

Дамовіцца аб шлюбе, узяць шлюб.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

заручы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак., каго.

Справіць абрад заручын.

Павіншаваць заручаных (наз.).

|| незак. заруча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| прым. заруча́льны, -ая, -ае.

З. пярсцёнак.

за́рыва, -а, н. (разм.).

Тое, што і зарава.

зарыва́цца¹ гл. зарыцца.

зарыва́цца² гл. зарвацца.

зарыва́ць¹ гл. зарыць.

зарыва́ць² гл. зарваць.

зары́гаць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Пачаць кашляць скрыпучым гукам.

зарыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што. (разм.).

Запэцкаць ванітамі.

З. падлогу.