Verbum

запраўля́цца гл. заправіцца.

запраўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. гл. заправіць.

2. чым. Кіраваць, верхаводзіць дзе-н. (разм.).

Усім у доме запраўляе гаспадыня.

запра́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто запраўляе машыну, прыбор і пад.

Самалёт-з.

запрацава́цца, -цу́юся, -цу́ешся, -цу́ецца; -цу́йся; зак.

1. Стаміцца ад працяглай або цяжкай работы.

Ты, я бачу, тут зусім запрацаваўся.

2. Захапіўшыся работай, забыцца пра час.

З. да глыбокай ночы.

запрацава́ць¹, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак., што (разм.).

Зарабіць працай.

З. пяцьсот тысяч рублёў.

|| незак. запрацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

запрацава́ць², -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; зак.

Пачаць працаваць.

Машына запрацавала.

запраці́віцца гл. працівіцца.

запраша́льны, -ая, -ае.

Які выражае запрашэнне.

З. жэст.

З. білет.

запраша́ць і запра́шваць гл. запрасіць.

запрашэ́нне, -я, н.

1. гл. запрасіць.

2. Пісьмо, запіска з просьбай з’явіцца куды-н., прыняць удзел у чым-н.

Разаслаць запрашэнні.