Verbum

запа́львацца гл. запаліцца.

запа́льваць гл. запаліць.

запа́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і запал (у 1 знач.).

запальні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж. і запальні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Кішэнны прыбор, які ўжываецца замест запалак для здабывання агню.

запа́льны, -ая, -ае.

1. Прызначаецца для запальвання.

Запальная бомба.

2. перан. Хвалюючы, які робіць вялікае ўражанне.

З. залік.

Запальныя словы.

|| наз. запа́льнасць, -і, ж.

запа́льчывы, -ая, -ае.

1. Які лёгка ўзбуджаецца, прыходзіць у раздражненне, гнеў.

З. чалавек.

2. Поўны раздражнення, гневу.

Запальчывыя спрэчкі.

|| наз. запа́льчывасць, -і, ж.

запаля́рны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца за Палярным кругам.

З. горад.

запаля́цца гл. запаліцца.

запаміна́льны, -ая, -ае.

Які запамінаецца, надоўга застаецца ў памяці.

З. вобраз.

|| наз. запаміна́льнасць, -і, ж.

запаміна́нне гл. запомніць.