Verbum

запа́йванне гл. запаяць.

запа́йваць гл. запаяць.

запа́йка гл. запаяць.

запа́йны гл. запаяць.

запакава́ць гл. пакаваць.

запако́ўваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

Тое, што і пакаваць.

З. рэчы.

запа́л, -а і -у, м.

1. -а, мн. -ы, -аў. Прыстасаванне і сродак для запальвання выбуховага рэчыва.

2. -у, перан. Гарачнасць, парыў.

Астыў з.

Гаварыць з запалам.

|| прым. запа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

запалаве́лы, -ая, -ае.

Злёгку пажаўцелы.

Запалавелае жыта.

запалаве́ць гл. палавець.

запалане́ць, -ланю́, -ло́ніш, -ло́ніць; -ло́нены; зак.

1. каго-што. Узяць у палон; скарыць, пазбавіць незалежнасці.

З. народ.

З. сэрца дзяўчыны (перан.).

2. што. Заняць, запоўніць сабой якую-н. прастору.

Натоўп запаланіў увесь двор.

Трывога запаланіла ўсё нутро (перан.).

|| незак. запаланя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.