Verbum

цыра́та

(польск. cerata, ад лац. ceratus = васкаваны)

тканіна, пакрытая з аднаго або з абодвух бакоў саставам, што робіць яе непрамакальнай; выкарыстоўваецца для засцілання сталоў і інш.

цырк

(лац. circus = літар. кола)

1) від мастацтва, які ўключае акрабатыку, эквілібрыстыку, жангліраванне, клаунаду, эксцэнтрыку, дрэсіроўку жывёл і інш.;

2) будынак з арэнай і амфітэатрам, дзе адбываюцца цыркавыя прадстаўленні;

3) тое, што і кар.

цырка́дны

(ад лац. circa = каля + dies = дзень)

біял. звязаны з перыядам, які займае каля сутак часу (гл. цыркарытмы).

цыркара́ма

(ад лац. circus = кола + horama = выгляд, відовішча)

кінатэатр з панарамным экранам, які акружае глядзельную залу.

цыркары́тмы

(ад лац. circa = каля + рытмы)

група біялагічных рытмаў з перыядамі, блізкімі да геафізічных канстант — сонечных сутак, месячных сутак, месячнага месяца і астранамічнага года.

цырко́н

(ням. Zirkon, ад ар. zarkun = залацісты)

мінерал класа сілікатаў жоўтага, чырвонага, аранжавага і бурага колераў з алмазным бляскам; выкарыстоўваецца ў ювелірнай справе і тэхніцы.

цырко́ній

(ад цыркон)

хімічны элемент, серабрыста-белы, цвёрды, тугаплаўкі метал, які прымяняецца ў тэхніцы.

цы́ркуль

(лац. circulus = круг)

інструмент з дзвюх рассоўных ножак для вычэрчвання акружнасцей, лінейных вымярэнняў і пераносу размераў на чарцёж.

цыркулява́ць

(польск. cyrkulować, ад лац. circulare = рабіць круг)

рабіць кругавы рух, кругаварот.

цыркуля́р

(ням. Zirkular, ад п.-лац. circularis = кругавы)

пісьмовае распараджэнне, якое рассылаецца падведамасным установам або падначаленым службовым асобам.