Verbum

фу́га

(іт. fuga, ад лац. fuga = бег, уцёкі)

1) паслядоўнае паўтарэнне адной музычнай тэмы некалькімі галасамі;

2) музычны твор, заснаваны на такім паўтарэнні.

фугава́ць

(польск. fugować, ад ням. fugen = прыганяць, дапускаць)

1) раўняць паверхню дошак фуганкам;

2) выраўноўваць па вышыні зубы пілы.

фуга́нак

(ням. Fügebank)

доўгі гэбель, спуск.

фуга́с

(фр. fougasse)

зарад выбуховага рэчыва, які ўзрываецца ў зямлі або пад вадой.

фуга́та

(іт. fugato)

музычная тэма ў стылі фугі, якая з’яўляецца часткай санаты або сімфоніі.

фуге́та

(іт. fughetta)

невялікая фуга.

фугіты́ўнасць

(ад лац. fugitivus = які паляцеў)

тэрмадынамічная функцыя, якая выкарыстоўваецца замест парцыяльнага ціску ва ўраўненнях ідэальнага газу для апісання ўласцівасцей рэальных газавых сумесей.