Verbum

тыра́да

(фр. tirade, ад іт. tirata)

урывак прамовы, рэпліка, сказаныя прыўзнятым тонам.

тыра́ж

(фр. tirage)

1) колькасць экзэмпляраў якога-н. друкаванага выдання;

2) розыгрыш выйгрышаў у пазыках або латарэях;

3) пагашэнне аблігацыі пазыкі або іншых папер установай, якая іх выпусціла.

тыразі́н

(ад гр. tyros = сыр)

араматычная амінакіслата, якая ўваходзіць у склад многіх бялкоў, што выпрацоўваюць у жывёльных арганізмах гармоны, напр. тыраксін і адрэналін.

тыраксі́н

(ад гр. thyreos = шчыт + oksys = едкі, кіслы)

гармон шчытападобнай залозы, які стымулюе абмен рэчываў, рост і дыферэнцыяцыю тканак у арганізме чалавека і жывёл.

тырамі́цэс

(н.-лац. tyromyces)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які расце на пнях, ламаччы, адмерлай драўніне.

тыра́н

(гр. tyrannos)

1) аднаасобны правіцель у Стараж. Грэцыі і гарадах-рэспубліках Італіі 13—16 ст.;

2) жорсткі правіцель, дэспат;

3) перан. прыгнятальнік, мучыцель.

тыра́на

(ісп. tirana)

іспанскі танец.

тыраназа́ўр

(ад гр. tyrannos = тыран + -заўр)

буйны драпежны дыназаўр з групы карназаўраў, які жыў у мезазоі.

тырані́чны

(гр. tyrannikos)

жорсткі, дэспатычны.

тырані́я

(гр. tyrannia)

1) праўленне, заснаванае на ўладзе тырана 1;

2) праўленне, улада, заснаваная на самавольстве і дэспатызме;

3) перан. жорсткае абыходжанне.