тыра́н

(гр. tyrannos)

1) аднаасобны правіцель у Стараж. Грэцыі і гарадах-рэспубліках Італіі 13—16 ст.;

2) жорсткі правіцель, дэспат;

3) перан. прыгнятальнік, мучыцель.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)