Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

этнагра́фія

(ад этнас + -графія)

1) навука, якая вывучае матэрыяльную і духоўную культуру народаў;

2) сукупнасць асаблівасцей быту, нораваў, звычаяў, культуры якога-н. народа або мясцовасці (напр. э. Палесся).

этналінгві́стыка

(ад этнас + лінгвістыка)

раздзел мовазнаўства, які вывучае ўзаемасувязь мовы і этнічных фактараў.

этнало́гія

(ад этнас + -логія)

навука, якая вывучае агульныя заканамернасці развіцця чалавечай культуры; народазнаўства.

этнані́міка

(ад этнас + гр. onyma = імя, назва)

раздзел анамастыкі, які вывучае паходжанне і функцыяніраванне этнонімаў.

этнані́мія

(ад этнас + гр. onyma = імя, назва)

сукупнасць назваў народаў, народнасцей і іншых этнічных супольнасцей.

этнапсіхало́гія

(ад этнас + псіхалогія)

адна з галін сацыяльнай псіхалогіі, якая вывучае асаблівасці псіхічнага складу рас і народаў.

э́тнас

(гр. ethnos = племя, народ)

гістарычна ўзнікшы від устойлівай сацыяльнай групоўкі людзей, прадстаўленай племем, народнасцю, нацыяй.

этнацэнтры́зм

(ад этнас + лац. centrum = сярэдзіна)

схільнасць чалавека ацэньваць усе жыццёвыя з’явы праз прызму каштоўнасці сваёй этнічнай групы, якая лічыцца эталонам.

этні́чны

(гр. ethnikos = народны)

які адносіцца да пэўнага народа, яго побыту, нораваў, звычаяў, культуры.

этно́нім

(ад этнас + гр. onyma = імя, назва)

назва нацыі, народа, народнасці, племені і іншых этнічных супольнасцей.