Verbum

эта́н

(ад гр. aither = эфір, паветра)

бясколерны грымучы газ, які знаходзіцца ў прыродным і свяцільным газе.

этано́л

[ад этан + (алкаг)оль]

этылавы спірт.

эта́п

(фр. étape)

1) момант, стадыя ў развіцці якога-н. працэсу (напр. э. бою);

2) асобная частка шляху, дыстанцыі ў спартыўных спаборніцтвах (напр. э. велагонкі);

3) прыпынак на шляху руху;

па этапу — знаходзіцца пад канвоем у час перасылкі арыштантаў.

э́тас

(гр. ethos)

абазначэнне характару асобы або з’явы ў антычнай філасофіі.

этаты́зм

(фр. étatisme, ад etat = дзяржава)

кірунак палітычнай думкі, які разглядае дзяржаву як вышэйшы вынік і мэту грамадскага развіцця.

э́твеш

[венг. L. Eötvös = прозвішча венг. фізіка (1848—1919)]

адзінка градыенту сілы цяжару ў Міжнароднай сістэме адзінак (СІ), роўная змяненню паскарэння свабоднага падзення на 10-9 см/с​² на кожны сантыметр.

этнабата́ніка

(ад этнас + батаніка)

раздзел батанікі, які вывучае выкарыстанне раслін рознымі этнічнымі групамі насельніцтва зямнога шара.

этнагеагра́фія

(ад этнас + геаграфія)

раздзел этнаграфіі, які вывучае размяшчэнне этнічных супольнасцей, асаблівасці іх рассялення і тэрытарыяльных узаемаадносін у цеснай залежнасці ад сацыяльна-эканамічных, палітычных, прыродных і іншых фактараў.

этнагене́з

(ад этнас + -генез)

паходжанне якога-н. народа.

этнаграфі́зм

(ад гр. ethnos = народ + grapho = пішу)

наяўнасць этнаграфічных рыс, асаблівасцей, апісанняў, дэталей дзе-н. (у кнізе, п’есе і інш.).