Verbum

рэгістрава́ць

(с.-лац. registrare)

1) запісваць што-н. з мэтай уліку;

2) афармляць юрыдычна з мэтай надання законнай сілы (напр. р. шлюб);

3) адзначаць якую-н. з’яву, факт (напр. р. змены надвор’я).

рэгістра́тар

(с.-лац. registrator = пісар)

1) службовая асоба, якая займаецца рэгістрацыяй, адзначае яўку каго-н.;

2) перан. той, хто адзначае, канстатуе бягучыя падзеі.

рэгістрату́ра

(ад с.-лац. registrare = запісваць)

аддзел ва ўстанове, дзе праводзіцца рэгістрацыя каго-н. або чаго-н.

рэгістра́цыя

(с.-лац. registratio)

запіс з мэтай уліку, з мэтай надання факту законнай сілы.

рэгіяналіза́цыя

(ад рэгіён)

умацаванне эканамічных, палітычных і іншых сувязей паміж дзяржавамі, якія ўваходзяць у адзін рэгіён; узнікненне рэгіянальных аб’яднанняў дзяржаў.

рэгіяналі́зм

(ад рэгіянальны)

падыход да разгляду эканамічных, сацыяльных, палітычных і іншых праблем з пункту гледжання інтарэсаў пэўнага рэгіёна.

рэгіянало́гія

(ад рэгіён + -логія)

навуковы кірунак у эканоміцы, а таксама ў сацыялогіі і эканамічнай геаграфіі, які вывучае асаблівасці развіцця эканамічнага рэгіёна.

рэгіяна́льны

(лац. regionalis = абласны)

які адносіцца да пэўнай мясцовасці — рэгіёна, краіны, групы краін (напр. р-ае пагадненне, р-ая нарада, р. слоўнік).

рэгіяна́рны

(ад лац. regio, -onis = вобласць)

мед. мясцовы (напр. р-ая анестэзія, р. кровазварот).

рэгла́мент

(фр. réglement, ад лац. regula = правіла)

1) сукупнасць правілаў, якія вызначаюць парадак дзейнасці дзяржаўнага органа, установы, арганізацыі;

2) парадак вядзення пасяджэнняў, канферэнцый, з’ездаў.