Verbum

палеабіяло́гія

(ад палеа- + біялогія)

навука аб арганічным свеце мінулых геалагічных эпох.

палеабіяцэно́з

(ад палеа- + біяцэноз)

прыродная сукупнасць арганізмаў, якія жылі разам і захаваліся ў выкапнёвым стане.

палеавулкані́зм

(ад палеа- + вулканізм)

вулканічная дзейнасць мінулых геалагічных эпох.

палеагеагра́фія

(ад палеа- + геаграфія)

навука, якая вывучае фізіка-геаграфічныя ўмовы мінулых геалагічных эпох.

палеагеамарфало́гія

(ад палеа- + геамарфалогія)

раздзел геамарфалогіі, які вывучае рэльеф Зямлі ў мінулыя геалагічныя эпохі.

палеагеахі́мія

(ад палеа- + геахімія)

раздзел геахіміі, які вывучае хімічны склад Зямлі і хімічныя працэсы ў мінулыя геалагічныя эпохі.

палеаге́н

(ад палеа- + -ген)

першы перыяд кайназою ў геалагічнай гісторыі Зямлі, які пачаўся 570 млн. гадоў назад і цягнуўся 340 млн. гадоў.

палеаге́навы

(ад палеа- + -ген);

п. перыяд — тое, што і палеаген.

Палеаге́я

(ад палеа- + гр. ge, gaia = зямля)

часам вылучаемае зоагеаграфічнае падраздзяленне сушы, якое ўключае Мадагаскарскую, Эфіопскую і Інда-Малайскую зоагеаграфічныя вобласці.

палеагляцыяло́гія

(ад палеа- + гляцыялогія)

раздзел гляцыялогіі, які вывучае леднікі мінулых геалагічных эпох, а таксама гісторыю ўзнікнення і развіцця сучаснага абледзянення Зямлі.