Verbum

эрызі́фэ

(н.-лац. erysiphe)

сумчаты грыб сям. мучніста-расяных, які развіваецца на раслінах сям. складанакветных, бабовых, ясноткавых і злакавых.

эры́стыка

(гр. eristike)

майстэрства спрачацца, умельства палемізаваць з праціўнікам, выкарыстоўваючы яго промахі.

эрытрабла́сты

(ад гр. erythros = чырвоны + -бласты)

адна з прамежкавых стадый развіцця эрытрацытаў у пазваночных жывёл і чалавека.

эрытрадэрмі́я

(ад гр. erythros = чырвоны + derma = скура)

запаленне значнай часткі скуры з пачырваненнем, шалушэннем, ацёкам і інфільтрацыяй.

эрытразо́нус

(н.-лац. erythrozonus)

рыба атрада карпападобных, якая пашырана ў лясных вадаёмах Зах. Гвіяны, вядома як акварыумная.

эрытраміцы́н

(ад гр. erythros = чырвоны + -міцын)

антыбіётык, які затрымлівае рост устойлівых да пеніцыліну форм узбуджальнікаў хвароб.

эрытрамі́я

[ад эрытр(ацыты) + -эмія]

тое, што і поліцытэмія.

эрытраспе́рмум

(ад гр. erytros = чырвоны + sperma = семя)

разнавіднасць мяккай пшаніцы з белым асцістым коласам і чырвоным зернем.

эрытрафо́ры

(ад гр. erythros = чырвоны + -фор)

ярка афарбаваныя чырвоныя пігментныя клеткі скуры ніжэйшых пазваночных і некаторых беспазваночных, напр. ракападобных.

эрытрацыто́з

(ад эрытрацыты)

часовае нязначнае павелічэнне колькасці эрытрацытаў у адзінцы аб’ёму крыві.