Verbum

эзафагаско́п

(ад гр. oisophagos = стрававод + -скоп)

трубка з аптычнымі і асвятляльнымі сістэмамі, якая выкарыстоўваецца ў медыцынскай практыцы для даследавання стрававода.

эзафагатамі́я

(ад гр. oisophagos = стрававод + -тамія)

хірургічная аперацыя рассячэння або пераразання сценкі стрававода для ўскрыцця яго прасвету або пранікнення праз яго ў навакольную прастору.

эзафагі́т

(ад гр. oisophagos = стрававод)

мед. запаленне слізістай абалонкі стрававода.

эзеры́н

(англ. eserine, ад афр. eser)

тое, што і фізастыгмін.

эзо́паўскі

(ад гр. Aisopos = імя старажытнагрэчаскага байкапісца 6 ст. да н.э.)

багаты алегорыямі, намёкамі з мэтай скрыць сэнс выказвання (напр. э-ая мова, э. стыль).

э́йдас

(гр. eidos = выгляд)

тэрмін, які ў старажытнагрэчаскай філасофіі абазначаў «тое, што бачна», бачную сутнасць, субстанцыяльную ідэю, форму.

эйдафо́р

(ад гр. eidos = выгляд + -фор)

праектар для павелічэння тэлевізійнага адлюстравання на буйным насценным экране.

эйдэты́зм

(ад гр. eidos = выгляд)

разнавіднасць вобразнай памяці, якая праяўляецца ў здольнасці захоўваць яркія вобразы прадметаў на працягу доўгага часу пасля спынення іх уздзеяння на органы пачуццяў.

эйдэ́тыка

(гр. eidetikos = які ведае)

ідэалістычнае вучэнне аб «ідэальных формах» з’яў свядомасці, якія разглядаюцца па-за сувяззю з аб’ектыўнай рэальнасцю.

Эйзена́хцы

(ад ням. Eisenach = назва ням. горада)

члены сацыял-дэмакратычнай рабочай партыі Германіі, створанай у 1869 г. на з’ездзе ў г. Эйзенаху; у 1875 г. аб’ядналіся з ласальянцамі ў Нямецкую сацыялістычную рабочую партыю.