Verbum

сі́нтэз

(гр. synthesis = злучэнне, спалучэнне)

1) абагульненне дадзеных аналізу ў навуковым даследаванні;

2) атрыманне складаных хімічных рэчываў са злучэння больш простых.

сінтэ́тыка

(гр. synthetikos = які аб’ядноўвае)

сінтэтычныя матэрыялы; вырабы з сінтэтычных матэрыялаў.

сінтэты́чны

(гр. synthetikos)

1) заснаваны на сінтэзе;

с-ыя мовы — мовы, у якіх адносіны паміж словамі ў сказе выражаюцца формамі саміх слоў;

2) атрыманы шляхам сінтэзу (напр. с-ае валакно, с. каўчук);

3) аб’яднаны, абагульнены (напр. с. мастацкі вобраз).

сіну́зія

(гр. synusia = сумеснае прабыванне)

сукупнасць відаў раслін, якія адносяцца да адной або блізкіх жыццёвых формаў.

сіну́ра

(н.-лац. synura)

каланіяльная залацістая водарасць сям. сінуравых, якая трапляецца ў планктоне і сярод зараснікаў прыбярэжнай расліннасці прэсных вадаёмаў.

сі́нус

(лац. sinus = выгін, крывізна)

1) мат. адна з трыганаметрычных функцый вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта процілеглага вугла да гіпатэнузы;

2) анат. поласць, пазуха ў якім-н. органе цела.

сінусі́т

(ад лац. sinus = пазуха)

запаленне слізістай абалонкі прыдаткавых пазух носа.

сінусо́іда

(ад сінус + гр. eidos = выгляд)

хвалепадобная крывая лінія, якая графічна паказвае змяненні сінуса ў залежнасці ад змянення вугла.

сінхандро́з

(ад гр. syn = разам + chondros = храсток)

анат. нерухомае або маларухомае злучэнне касцей паміж сабой (сінартроз) пры дапамозе храстка.

сінхі́трый

(н.-лац. synchytrium)

ніжэйшы грыб сям. сінхітрыевых, які паразітуе на раслінах сям. казяльцовых, ясноткавых, малачаевых, паслёнавых і інш.