сі́нус
(лац. sinus = выгін, крывізна)
1) мат. адна з трыганаметрычных функцый вугла, у прамавугольным трохвугольніку роўная адносінам катэта процілеглага вугла да гіпатэнузы;
2) анат. поласць, пазуха ў якім-н. органе цела.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)