Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

штурва́л

(гал. stuurwal)

рулявое кола самалёта, судна, аўтамабіля і інш.

штурм

(ням. Stuim)

1) рашучая атака крэпасці, горада, апорнага пункта або ўмацаванай пазіцыі праціўніка;

2) перан. рашучыя дзеянні, накіраваныя на дасягненне чаго-н. (напр. ш. космасу, ш. навукі).

штурмава́ць

(ням. stürmen)

1) праводзіць штурм 1;

2) перан. рашуча дзейнічаць з мэтай дабіцца жаданых вынікаў (напр. ш. горную вяршыню).

шту́рман

(гал. stuurman)

спецыяліст па ваджэнні караблёў, самалётаў.

штурмбанфю́рэр

(ням. Sturmbannführer)

званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню маёра.

шту́рмман

(ням. Sturmmann)

званне ў СС у фашысцкай Германіі, якое адпавядала званню яфрэйтара.

штуртро́с

(гал. stuurtros, ад stuur = стырно + tros = трос)

трос на судне, які ідзе ад штурвала да румпеля руля і служыць для павароту руля.

штуф

(ням. Stufe)

кавалак мінералу, руды, узяты для даследавання, калекцыі, узору.

шту́цэр

(ням. Stutzen)

1) даўняя ваенная стрэльба з вінтавымі нарэзамі ў ствале;

2) паляўнічая наразная стрэльба вялікага калібру;

3) невялікі патрубак з вонкавай разьбой для злучэння труб паміж сабой, для далучэння іх да рэзервуараў, апаратаў і інш.

штыб

(ням. Staub = пыл)

дробны ці здробнены каменны вугаль з памерам часцінак менш за 6 мм; выкарыстоўваецца як паліва.