Verbum

сера́ль

(фр. sérail, ад тур. seraj < перс. särāj)

назва палаца і яго ўнутраных пакояў (гарэма) у султанскай Турцыі і некаторых іншых краінах Усходу.

серапрафіла́ктыка

(ад лац. serum = сываратка + прафілактыка)

папярэджанне ўзнікнення інфекцыйнай хваробы ўвядзеннем сывараткі, у якой змяшчаюцца гатовыя антыцелы супраць гэтай хваробы.

сераскі́р

(тур. serasker < перс. sär’askär, ад sär = галава + ар. ’askar = воін)

галоўнакамандуючы ў султанскай Турцыі 16—18 ст., з 19 ст. — ваенны міністр.

сератані́н

(ад лац. serum = сываратка + гр. tonos = напружанне)

біялагічна актыўнае рэчыва, якое рэгулюе абмен рэчываў, дзейнасць нервовай і сардэчна-сасудзістай сістэм.

сератэрапі́я

(ад лац. serum = сываратка + тэрапія)

лячэнне інфекцыйнай хваробы шляхам увядзення хвораму антытаксічнай сывараткі.

серафі́м

(ст.-яўр. seraphim)

шасцікрылы анёл вышэйшага рангу ў хрысціянскай і іудзейскай міфалогіі.

серва-

(англ. serve = абслугоўваць)

першая састаўная частка складаных слоў, што адпавядае паняццям «які аўтаматычна рэгулюе», «які аблягчае ручное кіраванне».

серва́ж

(фр. servage, ад лац. servus = раб)

від феадальнай залежнасці ў радзе краін сярэдневяковай Зах. Еўропы, які характарызаваўся найбольшым абмежаваннем асабістых і грамадзянскіх правоў сялян.

сервакампенса́тар

(ад серва- + кампенсатар)

прыстасаванне, якое аблягчае пілоту паварот штурвала самалёта, памяншаючы неабходны ціск на ручку.

серва́л

(парт. cerval)

драпежная жывёла сям. кашэчых, якая пашырана ў Афрыцы.