Verbum

эль​¹

(англ. ale)

светлае, густое і моцнае англійскае піва з ячменнага соладу.

эль​²

(ад ням. Ellbogen = локаць)

адзінка даўжыні ў Аўстрыі, Галандыі, Англіі (ад 68,78 да 114 см).

эльдара́да

(ісп. el dorado = залатая краіна)

1) міфічная краіна, багатая на золата і каштоўныя камяні, якую шукалі на тэрыторыі Лац. Амерыкі іспанскія заваёўнікі;

2) перан. краіна казачных багаццяў і цудаў.

эльзеві́р

[гал. Elsevier = прозвішча сям’і гал. выдаўцоў 16 — пач. 18 ст.; найбольш вядомыя Ладэвейк (1540—1617), Ісаак (1596—1751)]

1) кніга, надрукаваная ў галандскіх друкарнях 16 — пач. 18 ст., што належала сям’і друкароў-выдаўцоў Эльзевіраў;

2) старажытны, вельмі вытанчаны друкарскі шрыфт.

эльсго́льцыя

(н.-лац. elsholtzia)

травяністая расліна сям. ясноткавых з чаранковым лісцем і дробнымі лілова-пурпуровымі кветкамі ў густых коласападобных суквеццях, пашыраная пераважна ва Усх. Азіі; на Беларусі трапляецца адзін від паблізу жылля (народныя назвы — меліса, падтынная мята).

эльф

(ням. Elf, ад англ. elf)

добразычлівы да людзей дух прыроды ў заходнееўрапейскай міфалогіі.

элю́вій

(н.-лац. eluvium, ад лац. eluere = вымываць)

прадукты выветрывання горных парод у выглядзе дробных вуглаватых часцінак і абломкаў, якія паступова пераходзяць у карэнныя пароды.

элюе́нт

(лац. eluens, -ntis = які вымывае)

растваральнік, які выцясняе пэўныя рэчывы з храматаграфічнай калоны.

элюява́ць

(лац. eluere = вымываць)

вымываць рэчывы з храматаграфічнай калоны.

эма́ль

(фр. émail)

1) шклопадобная маса для пакрыцця металічных прадметаў з мэтай захаваць іх ад акіслення, а таксама глазура для пакрыцця мастацкіх вырабаў;

2) паверхня з такога рэчыва ці слой яго на чым-н., а таксама мастацкі выраб, пакрыты такой масай;

3) цвёрдае рэчыва, якое пакрывае знешнюю частку зубоў.