Verbum

эво́рзія

(лац. evorsio = разбурэнне)

разбуральная дзейнасць вады ў час яе вертыкальнага падзення.

эгаі́зм

(фр. égoïsme, ад лац. ego = я)

сябелюбства, клопат толькі аб сваіх інтарэсах.

эгаі́ст

(фр. égoïste, ад лац. ego = я)

чалавек, якому ўласцівы эгаізм, сябелюб.

эгаліта́рны

(фр. égalitaire, ад égalité = роўнасць)

заснаваны на ўраўняльным падзеле прыватнай уласнасці.

эгалітары́зм

(фр. égalitarisme, ад égalite = роўнасць)

утапічная тэорыя, якая прапаведуе ўсеагульную ўраўняльнасць як прынцып арганізацыі грамадскага жыцця.

эгаты́зм

(фр. égotisme = самаўлюбёнасць, ад лац. ego = я)

перабольшаная думка пра сваю асобу, пра свае вартасці і значэнне; самаўлюбёнасць.

эгафутуры́зм

(ад лац. ego = я + футурызм)

адзін з кірункаў рускага футурызму, што выявіўся ў паэзіі пач. 20 ст.

эгацэнтры́зм

(ад лац. ego = я + цэнтр)

1) суб’ектыўна-ідэалістычны філасофскі і маральны прынцып, паводле якога індывідуум лічыцца цэнтрам Сусвету;

2) крайняя форма праяўлення эгаізму, індывідуалізму.

эгі́да

(гр. aigis, -gidos)

шчыт Зеўса ў старажытнагрэчаскай міфалогіі як сімвал заступніцтва і гневу багоў;

пад эгідай — пад чыім-н. заступніцтвам, абаронай.

эгіло́пс

(н.-лац. aegilops)

травяністая расліна сям. злакавых, якая з’яўляецца бліжэйшым родзічам пшаніцы; расце пераважна ў стэпах і паўпустынях Еўразіі.