Verbum

рэфра́кцыя

(лац. refractio = пераламленне)

скрыўленне напрамку распаўсюджання светлавых праменяў і радыёхваляў, калі яны праходзяць праз асяроддзе з пераменнымі фізічнымі характарыстыкамі (паказчыкамі пераламлення, шчыльнасцю, дыэлектрычнай пранікальнасцю і інш.).

рэфрыжэра́тар

(англ. refrigerator, ад лац. refrigerare = ахалоджваць)

1) частка халадзільнай машыны, у якой за кошт выпарэння вадкасці атрымліваецца нізкая тэмпература;

2) вагон-халадзільнік, судна-халадзільнік, аўтамабіль-халадзільнік для перавозкі грузаў, якія хутка псуюцца.

рэфрэ́н

(фр. refrain)

1) радок ці некалькі радкоў, якія ў пэўным парадку паўтараюцца ў вершы;

2) прыпеў у песні;

3) галоўная тэма, якая шматкратна паўтараецца ў чаргаванні з рознымі эпізодамі ў музычнай форме ронда.

рэфулёр

(фр. refouleur)

землясосны снарад з помпамі і трубаправодам для перамяшчэння сумесі грунту з вадой; грунтаправод.

рэфулі́раваць

(фр. refouler)

перамяшчаць сумесь грунту з вадой да месца ўкладкі пры дапамозе рэфулёра.

рэ́ха

(гр. echo = гук, голас)

1) адбіццё гукавога сігналу ці радыёімпульсу ад пэўнай перашкоды;

2) перан. водгалас, водгук.

рэхаве́рш

(ад рэха + верш)

верш, у якім сумежныя радкі зарыфмаваны рэхарыфмай.

рэхагра́ма

(ад рэха + -грама)

графік, які вычэрчваецца самапісцам па сігналах ад рэхалота.

рэхалака́тар

(ад рэха + лакатар)

гідраакустычны навігацыйны прыбор для знаходжання і вызначэння месцазнаходжання ў вадзе рознага роду цел і прадметаў.

рэхалака́цыя

(ад рэха + лакацыя)

арыентацыя ў прасторы пры дапамозе адбітага гуку або ультрагуку.