Verbum

рэфлектагра́фія

(ад лац. reflectere = адлюстроўваць + -графія)

спосаб атрымання негатываў на святлоадчувальнай плёнцы без фотаапарата; прымяняецца пры выданні кніг без набору.

рэфле́ктар

(рус. рефлектор, ад лац. reflectere = адлюстроўваць)

1) прыстасаванне ў выглядзе ўвагнутага люстра для адбіцця светлавых або цеплавых прамянёў;

2) тэлескоп, у якім адлюстраванне нябесных цел атрымліваецца пры дапамозе ўвагнутага люстра.

рэфлекто́метр

(ад лац. reflectere = адлюстроўваць + -метр)

прыбор для вызначэння каэфіцыента адлюстравання святла.

рэфлекто́рны

(ад лац. reflectere = адлюстроўваць)

які мае адносіны да рэфлексу, які міжвольна, несвядома рэагуе на знешняе раздражненне;

р-ая дуга — шлях, якім праходзіць рэфлекторнае ўзбуджэнне ў арганізме.

рэфо́рма

(фр. réforme, ад лац. reformare = пераўтвараць)

пераўтварэнне, перабудова чаго-н. (напр. аграрная р., р. правапісу) без змены асноў існуючай структуры.

рэфрактало́й

(ад англ. refractory = вогнетрывалы + alloy = сплаў)

гарачаўстойлівыя сплавы нікелю, кобальту, хрому і жалеза з дабаўленнем іншых элементаў; служаць для вырабу розных дэталей рэактыўных рухавікоў.

рэфрактаме́трыя

(ад лац. refractus = пераломлены + -метрыя)

раздзел фізікі, які распрацоўвае метады вымярэння паказчыкаў пераламлення святла пры дапамозе рэфрактометра.

рэфра́ктар

(ад лац. refractus = пераломлены)

тэлескоп, у якім адлюстраванне нябесных цел атрымліваецца з дапамогай лінзаў.

рэфракто́метр

(ад лац. refractus = пераломлены + -метр)

фіз. прыбор для вымярэння паказчыкаў пераламлення святла ў розных целах.

рэфрактэ́рны

(фр. refractaire, ад лац. refractarius = непакорны)

неўспрымальны;

р. перыяд — перыяд кароткачасовага рэзкага падзення ўзбуджальнасці жывых тканак (нервовай, мышачнай), які наступае пасля кожнай успышкі ўзбуджэння.